پاسخ مسابقه اول
اینم از پاسخ مسابقه اول:
این مطلب اشتباهه چرا
چون به یک خلط تاریخی بر می گرده
این مسأله که در زمان امام علی علیه السلام، بعد از کشته شدن عثمان، همه مسلمونا با امام علی علیه السلام بیعت کردن به این معنا نیست که اونا امامت الهی حضرت رو قبول داشتن بلکه به این دلیل بیعت کردن که حضرت رو تنها کسی می دونستن که می تونه حق رو به جایگاهش برگردونه و عدالت رو اجرا کنه. از ظلم خسته شدن ولی آیا می فهمیدن امامت الهی چیه؟ به اون اعتقاد داشتن؟
جوابش اینه که نه با اینکه رسول خدا امامت الهی رو توضیح دادن ولی بیشتر مردم بهش معتقد نبودن دلیل تاریخی اش هم ماجرای سقیفه است.
بهرحال متکلمان مسلمان ( دانشمندان علم کلام )، از حیث تاریخی مردم اون زمان رو دو دسته می کردند دسته اول کسانی که در لشکر معاویه بودن و عثمان را برتر می دونستن به اینها عثمانی می گفتن و گروه دوم کسانی بودن که در لشکر امیرالمومنین بودن و حضرت علی رو خلیفه چهارم میدونستن به اینها شیعه می گفتن.
یک عده ای هم مثل مالک اشتر ، ابن عباس، میثم تمار، کمیل، و عده ی دیگری بودن که قائل به ولایت و امامت الهی بودن و خلیفه های قبلی رو غاصب میدونستن و غدیر رو فراموش نکرده بودن . اینها در تاریخ نقل شده توسط اهل سنت جایگاهی ندارن و به اونها اشاره ی کاملی نشده و فقط به عنوان عده کمی در برابر اکثر جامعه معرفی شده اند.
در زمان امام حسین علیه السلام، کسانی که برای امام حسین علیه السلام نامه نوشتن همان کسانی بودن که با امیرالمومنین بیعت کردن و به امامت الهی حضرت اعتقاد نداشتن، اینها برای این به امام حسین علیه السلام نامه نوشتن که امید داشتن دنیاشون به برکت امام حسین خوب بشه.
اینها چون حضرت علی رو خلیفه چهارم قبول داشتن بهشون شیعه هم می گفتن برخلاف بیشتر مسلمونا که حضرت علی رو حتی خلیفه چهارم قبول نداشتن.
لذا این شبهه مطرح میشه که شیعه ها خودشون امام حسین رو دعوت کردن و خودشون هم کشتنش.
با دقت در این مطلب این حرفا دیگه زده نمیشه.
و بحث دوم اینه که انتظار در مکتب تشیع معنای خاصی داره. منتظر کسیه که به امامت الهی اهل بیت و امامان دوازده گانه اعتقاد داره و در عمل به اون اعتقادش جامه عمل می پوشانه. انتظار بهترین اعمال امت رسول خداست.
نتیجه: منتظران امام حسین علیه السلام با حضرت در لشکرش بودن و عده کمی هم در زندان بودن باقی منتظر حضرت نبودن. منتظران امام زمان علیه السلام هم با ظهور حضرت در لشکر حضرت خواهند بود و نه در مقابل حضرت.
