ناراحت کننده است... البته فکر می کنم این موبایل است که طوق اسارت به دستان( گردن ) ما آویخته... و متأسفانه هیچ تقلایی برای رهایی نمی کنیم... یک مثال ساده: در مهمانی ها و دور هم نشینی های خانوادگی امروز به جای گرم بودن مجلس با کلام و سخن؛ هرکس سر در موبایل، نمی دانم به دنبال چیست...؟؟؟!!!
دیروز صحنه ای رو دیدم که چند دانشجو از ثبت نام اعتکاف انصراف دادند چون شرط دانشگاه
این بود که گوشی با خودشون نیارن و در صورت ضرورت از تلفنهای خود مسجد
استفاده کنن...
تاسف خوردم! دانشجو می گفت وقتی گوشی پیشمون نباشه فکرمون مشغوله و ارامش نداریم که بهره کافی از این 3 روز رو ببریم...
از خدا میخواهیم به چیزی وابسته نشویم اما چرا؟ باید فکر کنیم که اگر روزی به چیزی وابستگی پیدا کردیم و بعد مجبور شدیم آن را ترک کنیم، آیا دردی به دردهایمان اضافه میشود، اگر شد پس چرا وابسته شویم؟ تا آنجا که میشود به هیچ چیز وابسته نشویم و وابستگی را قطع کنیم.