هوش راهبردی
هوش راهبردی به معنای جمع آوری، پردازش، تجزیه و تحلیل و اشاعه اطلاعاتی است که برای تدوین خط مشی ها و برنامه های نظامی در سطح ملی و بین المللی مورد نیاز است. ( ویکی پدیا انگلیسی )
هوش راهبردی رابطه نزدیکی با کنکاش محیطی دارد و به عبارتی کنکاش محیطی نتیجه اعمال هوش راهبردی است.
کنکاش ( نظارت ) حالت مشاهده دقیق محیط خارجی بنگاه است. مانند رادار در سیستم های دفاعی که وظیفه آگاه کردن و هشدار دهی دارد. دیده بانی کارکردی پایدارتر است که کارکردهای اطلاعاتی بیشتر و دقیق تری به آن اضافه شده است و کارکردهای تحلیلی آن تأثیر روندها و وقایع را بر سازمان، آشکار می کند. این کار با پیشگویی حوادث محتمل انجام می شود اما تأثیری روی فرایند تصمیم گیری ندارد.
هوش در پردازش اطلاعات پیش تر می رود و از تعیین اثرات بالقوه امور، پا فراتر می نهد و توصیه هایی را به تصمیم گیران پیشنهاد می کند، در تکامل یافته ترین حالت می تواند عملی خاص را پیشنهاد کند یا آن را انجام دهد.
هوش استراتژیک فرایندی رسمی است که در برگیرنده تحقیق، گرداوری، پردازش اطلاعات و اشاعه دانش سودمند برای مدیران استراتژیک است.
کارکردهای هوش راهبردی:
- کارکرد اطلاعاتی
- پیش بینی فرصت ها و تهدیدهای محیطی ( کارکرد پیشگویانه )
- پیشنهاد یا تهییج برای انجام عملی خاص ( کارکرد پیش دستانه )
- کمک به تصمیم گیری های استراتژیک
- بهبود موقعیت رقابتی سازمان
متغیرهای اثربخشی هوش راهبردی در سازمان ( کوهن ):
- منابع مورد استفاده سیستم های نظارت بر محیط ( منابع سازمانی، فنی، انسانی، مالی )
- اطلاعات و خدماتی که این سیستم ها ارائه میدهند.
- فرایندهای مورد استفاده در سیستم
- نتایج سیستم و تأثیراتش روی عملکرد سازمان
