تقوی
تقوى از وقایه و نگهدارى و حفظ است، و شخص متقى نفس خود را از تمایلات نفسانى و هوى ها و خواهش ها و هوس هاى شیطانى و از محرمات و از آنچه خدا دوست نمى دارد، حفظ و نگهدارى کرده، و تنها هدف و مقصد او در زندگى، خدا و حقیقت است و بس.[1]
حقیقت تقوا، در مرحله ی اول، شناخت واجبات و محرمات است و در مرحله ی دوم عمل مطابق آن علم به دست آمده است.
علم به واجبات و محرمات، از دو صورت به دست می آید. راه اول، رسیدن به مقام اجتهاد و فقاهت است و راه دوم تقلید از مجتهد جامع الشرایط می باشد. از آن جا تبلیغ امری، عملی است به طور مستقیم در دایره فقه قرار می گیرد. لازم به ذکر است که ما به طور یقین معتقدیم هدف وسیله را توجیه نمی کند، لذا برای توجیه شرعی هر گونه برنامه ی تبلیغی موافقت با مجتهدی در این باره لازم است.
[1] - زین الدین العاملی ( شهید ثانی )، مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه، مترجم حسن مصطفوی، تهران، انجمن اسلامی حکمت و فلسفه ایران، چاپ اول، 1360،ص231.
