وب نوشت های یک بیش فعال فرهنگی

حاج شیخ صادق امیدواری از آقای سید جعفر لنگرودی نقل می کنند : در تهران منزل یکی از علما رفتم ، دیدم زار زار گریه می کند، گفتم : چه شده؟

گفت: رفتم بالین یکی از کسانی که در اجتماع به عنوان دین و هدایت شناخته می شد، دیدم در حال احتضار است هر چه عقاید حقه و شهادتین را به او تلقین کردم نگفت.

گفت: قرآن بیاورید.

خیال کردم می خواهد از قرآن کمک بگیرد و به کتاب آسمانی در لحظه مرگ تبرک جوید، همین که قرآن را نزدیک او آوردم، آب دهان روی آن انداخت و مرد.

من از وقتی این جریان را دیدم پیوسته می گریم و نگران وضع خود هستم که عاقبتم چه می شود!!!

اللهم اجعل عاقبت امرنا خیرا