وب نوشت های یک بیش فعال فرهنگی

انیمیشن شاهزاده روم، یک تحول در نوع خود حساب میشه. تحول در تغییر رویکرد سینمای دینی از تولید فیلم و سریال به سوی انیمیشن.

ورود توانمندان عرصه تولیدات سینمای دینی به تولید و ساخت انیمیشن اگر چه شاید جامعه بازیگران و دست اندرکاران فنی سینما را که به صورت گسترده ذیل عنوان سینمای دینی بساط خود را پهن کرده اند، را به چالش بکشاند ولی از جنبه های متعدد وگوناگونی موفق تر و کارآمد تر است.

تولید فیلم و سریال بسیار وابسته به مافیای قدرت انسانی و اسطوره های بازیگری است که در انیمیشن ها به راحتی شاهد حذف آن خواهیم بود. البته در این جا هم تا حدی مافیا می تواند ایجاد شود البته نه به آن گستردگی فساد انسانی اش ...

1. تولید انیمیشن بسیار مقرون به صرفه تر است. شاهزاده روم با سیصد میلیون ساخته شده و دو میلیارد فروش داشته است . این را بسنجید با دوازده میلیارد محمد رسول الله هزینه تولید و مقداری که فروش داشته است.

2. تولید انیمیشن بسیار وابسته به توان فنی در عرصه نرم افزاری دارد که جامعه فنی ایرانی از آن بیگانه نیست و سالها ما شاهد تولید انیمیشن های نه چندان قوی در مسائل دینی بوده ایم. موسسه ریحان تهران انیمیشن های دو بعدی و سه بعدی قشنگی دارد که پیشنهاد می کنم برای کودکان زیر شش سال حتما خریداری کنید.

3. در سینما با شخصیت اول داستان هم ذات پنداری می شود که در ادامه فعالیت های سینمایی آن بازیگر، برداشت های مقدس و معنوی به بیراهه کشیده می شود مثلا مشهور است که می گویند حضرت یوسف بعدا دزد شد که اشاره به فعالیت های بعدی بازیگر نقش حضرت یوسف در سینما دارد.

4. بسیاری از مسائل انحطاطی اخلاقی که در جامعه سینمایی ایران مشاهده می شود مثل اختلاط غیر قابل توجیه که به هیچ عنوان در انحراف نسل جوان قابل جبران هم نیست در انیمیشن ها قابل حذف و حل است. انیمیشن شاهزاده روم در یک اتاق کوچک به وسیله جوانانی غیور و دین مدار ساخته شده است.

5. نسل نوجوان و کودک ما به راحتی با انیمیشن ها ارتباط برقرار می کنند و این همان سنی است که باید برای آموزش اعتقادی برنامه ریزی کرد. سینمای دینی مخاطبانش را در بین اصناف گوناگون اعتقادی جستجو می کند ولی انیمیشن ها خود شخصیت مخاطبان خود را می سازند.

6. در تولید انیمیشن به راحتی می توان فضای تخیلی را به تصویر کشید و نسبت داستان به واقع را به صورت خیالی توجیه کرد چرا که ذهن تخیلی بودن انیمیشن را به راحتی می پذیرد در حالیکه هم ذات پنداری با شخصیت اصلی و تأثیر گذار فیلم و سریال به راحتی افراد بزرگسال را منحرف می کند چرا که داستان در فیلم ها در همان فضایی اتفاق می افتد که در آن نفس می کشیم.

.

به نظر من سیاست منطقی در تبلیغ رسانه ای دین و مذهب، بروز فراوانی در تولیدات انیمیشنی خواهد داشت و در آینده نه چندان دور در صورت پشتیبانی کردن مراکز خصوصی و دولتی از تولید کنندگان جوان مذهبی و غیور، تولیدات جهانی خواهیم داشت.