این جور مردن سرقفلی داره . . . !
این که بری تو سرزمین غربت، تو دل دشمن خونخوار و حیوان صفت، در حال انجام یکی از بزرگترین فرائض الهی، در حالی که پاکترین لباس و سپیدترین پوشش رو پوشیدی، با زبان تشنه و جگر سوخته، همچون مادر سادات تحت فشار نفست رو از دست بدی، با هر یا حسینو یا مهدی گفتن یک ضربه چوب به سر بزنن، آهسته آهسته جان بدهی و در اوج مظلومیت جان بدهی، این مرگ سرقفلی نداره ؟ . . . ای برادر من تنها یاور مظلومان، خداست و بس. از مردم و دولت و مسئولان بیخود توقع داری.