روزشمار غدیر هفدهم ذی الحجه
رسیدن کاروان پیامبر (ص) به وادی (قُدَید) و برپایی مراسم دعا و نیایش مخصوص توسط آن حضرت پس از برپایی نماز جماعت، و با صدای بلند، در حق امیر المومنین با این لفظ:
«الهم هب لعلی الموده فی صدور المومنین و الهیبۀ و العظمۀ فی صدور المنافقیه …».
و امر فرمودن پیامبر (ص) امیر المومنین (ع) را به دعا، و آمین گفتن رسول الله (ص) و نزول ایات ۹۶-۹۷ سورۀ مبارکۀ مریم.
(و اجرای این برنامه توسط آن حضرت در روز قبل از عید غدیر آن هم با آن شکوه و عظمت خاصّف موجب معرفت بیشتر مردم نسبت به امیر المومنین و بروز مقام معنوی آن جناب بر همگان در آن برهۀ حسّاس از زمان).
نیش زبان و کنایه زدن منافقین هم پیمان بعد از این مراسم، و اظهار ملال و دلتنگی پیامبر (ص) به جبرئیل از این ماجرا، و نزول آیات ۱۲ تا ۲۴ سورۀ هود و تسلّی دادن خداوند آن حضرت را در برابر حرکات فتنه انگیز و مزوّرانۀ منافقین.
تلاش و تکاپوی عجیب و مرموز عدّه ای برای بر هم زدن برنامۀ غدیر، و تصمیم بر اجرای نقشۀ جدا نمودن مسلمانان از کاروان پیامبر (ص) به بهانۀ زود تر رسیدن به خانه هایشان ف و برخورد حضرت با این موضوع، همراه با ملامت و سرزنش نمودن آنان و خنثی شدن این توطئه.
ادامۀ حرکت همۀ مسلمین از (قُدَید) به سمت غدیر به امامت و رهبری نبّی اعظم اسلام (ص) برای ابلاغ امر الهی.
بحرانی شدن موقعیت و نگرانی شدید رسول الله (ص) از آن وضعیت بویژه تأ خیر در انجام وظیفۀ رسالت و رفت و آمد مکرّر جبرئیل و اضطراب و واهمۀ مومنین و اصحاب خاصّ پیغمبر، و در سر پروراندن صدها خدعه و توطئه توسّط منافقین همراه، و فکر و اندیشه کاروانیان هر یک به شکلی ، از مشکلات عجیب این سفر بسیار حسّاس و تاریخی در این روز.
و سرانجام، نزول جبرئیل امین در اواخر شب هجدهم ذی الحجه (در حال نزدیک شدن کاروان به سرزمین غدیر) بر پیامبر گرامی اسلام (ص) و آوردن خبر قطعی از ارادۀ پروردگار در این امر، اعلام ضمانت و حفظ حضرت از هر خطر و توطئه با ابلاغ آیۀ ۶۷ سوره مبارکۀ مائده:
« یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس ان الله لایهدی القوم الکافرین».
عزم جزم رسول مکرم اسلام (ص) پس از نزول فرشتۀ وحی و آوردن امر الهی، برای اعلان رسمی و عمومی ولایت و امامت امیر المومنین (ع) در روز عید سعید غدیر و آشکار ساختن فرمان خداوند متعال
