وب نوشت های یک بیش فعال فرهنگی

راسیونالیسم[1] به اصالت عقل یا عقل­گرایی ترجمه می­شود.[2]

تئوری­ای که بر آن است که همه­ی رفتارها و عقاید و مانند آن باید بر خرد استوار شود، نه بر احساسات یا عقاید دینی.[3]

ارکان راسیونالیسم را چنین بیان کرده­اند:

1. اطمینان به توانایی عقل در همه­ی شؤون زندگی، اعم از دین، علم و غیره.

2. طبیعت­اندیشی در امور زندگی، مانند اقتصاد و غیره؛ یعنی هر چیزی دارای دو مدل طبیعی و غیر طبیعی است، آن چه طبیعی است حق و آن چه غیر طبیعی است، نادرست است.

3. خوش­بینی نسبت به سرشت انسانی و مردود دانستن عقیده­ی سنتی مسیحیت درباره­ی گناه جبلی و آلودگی فطری انسان، و اعتقاد به این که شرور اخلاقی ناشی از وضعیت نامطلوب جامعه و جهالت بشر است.

4. اعتقاد به این که علم و پیشرفت مادی، به خودی خود، مایه­ی خوشبختی و فضیلت انسان می­شود.

5. آموزه­ی دینی معاد و حیات اخروی و بهشت و سعادت ابدی در سرای دیگر را به گونه­ای دنیوی تفسیر کرده و به نوعی آخرت اندیشی دنیاپرستانه دعوت می­کند.

6. به جای این که قضاوت و نظارت الهی ملاک و معیار فعالیت­های انسان باشد، آینده­ی تاریخ و قضاوت­های تاریخی مقیاس و میزان کارهای بشر تلقی شده بود.[4]

راسیونالیسم نیز همانند دیگر مبانی فلسفی غرب، در ایجاد و گسترش شیطان­پرستی بی­تأثیر نبوده است.[5]