سه شنبه, ۲۴ آذر ۱۳۹۴، ۰۹:۵۵ ب.ظ
نهال نو رسیده ام ...
نهال نارسیده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
گل ز شاخه چیده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
کنار گاهواره ای که ساختم برای تو
آه ز دل کشیده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
من از ملائک خدا میان دود و شعله ها
به گوش خود شنیده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
خودت زبان باز کن و برای شیعیان بگو
ماه به خون تپیده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
چه زود بود بهر تو سفر به سمت آخِرَت
پرستوی پریده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
شکسته سینه هستم و ذکر لب من است این
با نفسِ بُریده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت ؟
حیف نشد که در بغل بگیرمت ، ببوسمت
کودک "داغ" دیده ام ، بأی ذنبٍ قتلت ؟
تو هم بلند شو بگو برای یک دفعه به من
مادر قد خمیده ام ، بأیّ ذنبٍ قتلت؟
شاعر:محمدقاسمی
